Το χώμα

Αφήνω τα μαύρα φύλλα να πέσουν στο χώμα.
Στο χώμα των αδελφών μας.
Ένα πανάρχαιο αίμα κυλά στο έδαφος της γης.
Αφού κάθε άνθρωπος αδελφός είναι .
Πέρα από κάθε ταμπέλα η όριο
ή σύνορο
ο κάθε άνθρωπος αδελφός είναι.
Οι άνθρωποι όταν πεθάνουν γίνονται χώμα.
Μια καθαρά ανακυκλώσιμη ύλη.
Ο άνθρωπος, που έφυγε μακριά
Ταξίδεψε, ανακάλυψε
Ανέχτηκε και καταπίεσε
είπε ψέματα
Και ξέχασε,
Αγάπησε και κέρδισε,
Μίσησε,
Ζήλεψε
Πόθησε
Και κατέστρεψε
άλλους ανθρώπους
και μιαν αλήθεια
για την ίδια του την ύπαρξη,
Το χώμα.

Έτσι

Έτσι που πηγαινοέρχομαι στο σαλόνι

και τα πράγματα άλλαξαν

άλλαξαν και οι διευθύνσεις,

οι φίλοι ‘γίνανε πιο πολλοί,

ανάμεσα στα καμένα δάση της Αθήνας

μου έρχεται στο νου

η παλιά ιστορία του παππού μου για τα στραγάλια τα τούρκικα.

-Αχ μπίτσι μπίτσι λέμπ

Λε μπιτζί

Μποίτσι μποίτσι μποίτσι

Σαλβουραν-

Και πάνω στη στιγμή

τα άτιμα τα δάκρυα φτάνουν

γίνομαι

πιο νέος

πιο ευθύς

και κοιτώ τα κρύα καινούρια πλακάκια

Γοητευμένος.

-Σαλβουράν ντα

Λέμπ λε μπιτζί.

Χίλια ρόδα η ψυχή μου

και η ψυχή σου

και η ψυχή του αλλουνού

Του ξένου

αλλά του αδελφού.

Φάρσες στα γραφεία τελετών

Και «μπράβο, έτσι για να τις βάλομε σε τάξη βρε Μάρκο»

Συνεχίζονται τα μπουζούκια τα τρίχορδα,

Οι δρόμοι μεγαλώνουν

Ο καθένας ντύνεται πιο ζεστά

Άλλοι κρυώνουν άλλοι

Πεθαίνουν

Κι άλλοι σ’ αυτή την ζωή δεν είναι τίποτα.

Αλλά οι δρόμοι συνεχίζουν.

Casablanca's nightmares (a Berber in my bath)

Romance Sonámbulo

Verde que te quiero verde. Verde viento. Verdes ramas. El barco sobre la mar y el caballo en la montaña. Con la sombra en la cintura ella sueña en su baranda, verde carne, pelo verde, con ojos de fría plata. Verde que te quiero verde. Bajo la luna gitana, las cosas la están mirando y ella no puede mirarlas. Verde que te quiero verde. Grandes estrellas de escarcha, vienen con el pez de sombra que abre el camino del alba. La higuera frota su viento con la lija de sus ramas, y el monte, gato garduño, eriza sus pitas agrias. ¿Pero quién vendrá? ¿Y por dónde? Ella sigue en su baranda, verde carne, pelo verde, soñando en la mar amarga. --Compadre, quiero cambiar mi caballo por su casa, mi montura por su espejo, mi cuchillo por su manta. Compadre, vengo sangrando, desde los puertos de Cabra. --Si yo pudiera, mocito, este trato se cerraba. Pero yo ya no soy yo, ni mi casa es ya mi casa. --Compadre, quiero morir, decentemente en mi cama. De acero, si puede ser, con las sábanas de holanda. ¿No ves la herida que tengo desde el pecho a la garganta? --Trescientas rosas morenas lleva tu pechera blanca. Tu sangre rezuma y huele alrededor de tu faja. Pero yo ya no soy yo, ni mi casa es ya mi casa. --Dejadme subir al menos hasta las altas barandas, ¡dejadme subir!, dejadme hasta las verdes barandas. Barandales de la luna por donde retumba el agua. Ya suben los dos compadres hacia las altas barandas. Dejando un rastro de sangre. Dejando un rastro de lágrimas. Temblaban en los tejados farolillos de hojalata. Mil panderos de cristal herían la madrugada. Verde que te quiero verde, verde viento, verdes ramas. Los dos compadres subieron. El largo viento dejaba en la boca un raro gusto de hiel, de menta y de albahaca. --¡Compadre! ¿Dónde está, dime? ¿Dónde está tu niña amarga? ¡Cuántas veces te esperó! ¡Cuántas veces te esperara, cara fresca, negro pelo, en esta verde baranda! Sobre el rostro del aljibe se mecía la gitana. Verde carne, pelo verde, con ojos de fría plata. Un carámbano de luna la sostiene sobre el agua. La noche se puso íntima como una pequeña plaza. Guardias civiles borrachos en la puerta golpeaban. Verde que te quiero verde, verde viento, verdes ramas. El barco sobre la mar. Y el caballo en la montaña. Federico Garcia Lorca.

Japon (2002)

Japon
του Carlos Reygadas

"Ήθελα να ξεφύγω από τις συνήθεις συμβάσεις, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ιδέες όπως " οι γυναίκες είναι το αδύνατο φύλο", οι γέροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τίποτα με ενοχλούν. Στο Japon, η Ascen είναι μια αμόρφωτη γριά, ενώ ο άντρας είναι νεότερος και καλλιεργημένος. Αποδεικνύεται στην ταινία ότι η Ascen είναι η πιο δυνατή, η πιο σοφή και η πιο ευτυχισμένη από τους δύο τους. Ο ανδρικός χαρακτήρας είναι εμπνευσμένος από τη ζωή του Alejandro Ferretis (ο άντρας της γυναίκας), ο οποίος είναι προσωπικός φίλος των γονέων μου- πηγή έμπνευσης μου αποτέλεσε ο τρόπος που θεάται τη ζωή. Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι είναι μορφωμένοι, έχουν αισθητική και εμπεριστατωμένες ιδέες αλλά που τελικά δεν ξέρουν να ζουν�
Όταν ήμουν 16 χρονών περίπου, παρακολούθησα εντελώς τυχαία μια ταινία του Tarkovsky, για τον οποίο δεν γνώριζα τίποτα. Με εντυπωσίασε η αργή κίνηση της κάμερας και η προσεγμένη μουσική επένδυση. Από τότε βλέπω τον κινηματογράφο περισσότερο ως μέσον έκφρασης, παρά ως μέσον για να αφηγηθώ ιστορίες ή να καταγράψω ντοκουμέντα. Ο κινηματογράφος είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να μεταφέρει κανείς τις ιδέες και τα συναισθήματα του".
Carlos Reygadas

ΑΝΔΑΝΙΕΥΣ

αθιγγανίδες χορεύουν
όμως δεν λησμονούν μέσα στην ηδονή-τους κύκλους-του
χορού
να κοσμήσουν τα μακρυά ολόμαυρα
μαλλιά τους
με πολύχρωμα λουλούδια

οί γύφτισσσες είναι -βέβαια-τρείς:
η μία λέγεται Θοδώρα
η άλλη Σουλτάνα
και η τρίτη
είναι
ο στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.


Νίκος Εγγονόπουλος

Tom Waits: I've been changed

Woah I, know I've been changed
And I know I've been changed
I know I've been changed
Angels in heaven done sign my name
Angels in heaven done sign my name

Well, I know I got religion,
Lord knows I'm not ashamed
Well, a holy ghost is my witness
And the angels done sign my name

Oh, I said: I know I've been changed
And I know I've been changed, yeah
Know I've been changed

Ο δήμαρχος της Μπογκοτά

Απο άλλο blog:

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι μύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα. Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε μια πολύ κουφή απόφαση.
Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του. Για παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά δηλαδή, εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε. Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν, αυτοχρίστηκε 'υπερπολίτης' και αμολήθηκε στους δρόμους βάζοντας ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν. Ο καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους. Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά, θα μου πείτε. Οι πολίτες όμως (που εννοείται στα τέτοια τους οι κανόνες οδικής συμπεριφοράς), άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους πείραζε πολύ περισσότερο η δημόσια κοροιδία, παρά τα πρόστιμα. Αμέσως μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους κατατσίτσιδος live, κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούν νερό. Και βουαλά! Η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε. Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδι. Το καλύτερο; Μοίρασε στους πολίτες ταμπέλες με thumbs up και thumbs down για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους. Πράγμα φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να το ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά όλως περιέργως, ειρηνικά. Το ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά. Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τί που ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ομάδα ταξιτζίδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της Ζέβρας (αχαχχχ) και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. Ίδρυσε επίσης ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω χρήματα (!) στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά και μάζεψε χρήματα. Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και ιδιαίτερα σοκαριστικό. Όχι, δεν είναι παραμύθι. Πρόκειται για τον Κολομβιανό Antanas Mockus, τον δήμαρχο της Μποκοτά το 1993. Μετά το πέρας της θητείας του, ο παράξενος αυτός δήμαρχος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα συμπεράσματά του από το κοινωνικό του πείραμα. Ένα από τα συμπεράσματά του είναι πως η γνώση δίνει δύναμη αρκεί να καταφέρεις να τη μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας. Μόνο έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγές. Όλο το άρθρο και τα αποτελέσματα των πρακτικών του σε νούμερα, εδώ: http://www.hno.harvard.edu/gazette/2004/03.11/01-mockus.html

A collection of meta-dada paintings by Mihail Fotopoulos

A collection of meta-dada paintings by Mihail Fotopoulos

Las Flores del Paraguay

Engo los ojos rojos y el alma dorada
y las manos verdes en la guitarra
y a veces pienso que no puedo hacer nada
porque vivo pegado en la capital

quiero a todas las flores y a sus plantas
pero la que yo amo no es de aca
verde su tallo verde, verde su hechizo
verde como mi mano en la guitarra

ay! ay! ay! ya!
quiero a todas las flores del paraguay

ella viene de lejos a engualicharme
pero hay noches en las que se hace desear
y es su perfume lo que me vuelve loco
'roja y juipora mi cuA±atai..'