Έτσι

Έτσι που πηγαινοέρχομαι στο σαλόνι

και τα πράγματα άλλαξαν

άλλαξαν και οι διευθύνσεις,

οι φίλοι ‘γίνανε πιο πολλοί,

ανάμεσα στα καμένα δάση της Αθήνας

μου έρχεται στο νου

η παλιά ιστορία του παππού μου για τα στραγάλια τα τούρκικα.

-Αχ μπίτσι μπίτσι λέμπ

Λε μπιτζί

Μποίτσι μποίτσι μποίτσι

Σαλβουραν-

Και πάνω στη στιγμή

τα άτιμα τα δάκρυα φτάνουν

γίνομαι

πιο νέος

πιο ευθύς

και κοιτώ τα κρύα καινούρια πλακάκια

Γοητευμένος.

-Σαλβουράν ντα

Λέμπ λε μπιτζί.

Χίλια ρόδα η ψυχή μου

και η ψυχή σου

και η ψυχή του αλλουνού

Του ξένου

αλλά του αδελφού.

Φάρσες στα γραφεία τελετών

Και «μπράβο, έτσι για να τις βάλομε σε τάξη βρε Μάρκο»

Συνεχίζονται τα μπουζούκια τα τρίχορδα,

Οι δρόμοι μεγαλώνουν

Ο καθένας ντύνεται πιο ζεστά

Άλλοι κρυώνουν άλλοι

Πεθαίνουν

Κι άλλοι σ’ αυτή την ζωή δεν είναι τίποτα.

Αλλά οι δρόμοι συνεχίζουν.