δολοφονούν με κράνη καταδικάζουν την κουκούλα

Τα ξημερώματα της 26^ης Σεπτέμβρη, 15 αστυνομικοί εισβάλλουν στο σπίτι πακιστανών εργατών στη Νίκαια. Ο Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ ξυλοκοπείται μαζί με συγγενείς και συγκατοίκους του. Τα όργανα της "προστασίας" του πολίτη τον μεταφέρουν στο Α.Τ. Νίκαιας σαν ύποπτο για ξυλοδαρμό ανηλίκου και εκεί συνεχίζεται ο άγριος ξυλοδαρμός του. Τον δένουν χειροπόδαρα και τον χτυπούν με γκλομπς. Του κάνουν ηλεκτροσόκ με καλώδια στα χέρια και στα γόνατα. Τα βασανιστήρια συνεχίζονταιμέχρι να εμφανιστεί ο μηνυτής ο οποίος δηλώνει ότι δεν τον αναγνωρίζει και αποσύρει τη μήνυση. Οι μπάτσοι υποχρεώνουν τον αδερφό του θύματος να υπογράψει ότι τον παρέλαβε χωρίς ούτε έναν μώλωπα, προσπαθώντας έτσι, σύμφωνα με την πάγια τακτική τους,να καλύψουν το δολοφονικό τους έργο. Ο Μοχάμεντ Καμράν έχοντας αφεθεί ελεύθερος πεθαίνει στις 9 Οκτώβρηεξαιτίας της αστυνομικής "περιποίησης" που είχε δεχτεί λίγες μέρες πριν.
Το Σάββατο 17 Οκτώβρη πραγματοποιείται διαδήλωση στους δρόμους της Νίκαιας με προορισμό το Α.Τ. της περιοχής. Μετά από συμπλοκή, λίγο πριν το τμήμα και καθώς η πορείαοπισθοχωρεί συντεταγμένα, δέχεται επίθεση από τους «προστάτες του πολίτη» μέσα σε νέφος δακρυγόνων υπό τις αποδοκιμασίες των κατοίκων, με αποτέλεσμα την προσαγωγή κάποιων ατόμων. Μετά το τέλος της πορείας, ορισμένοι που αποχώρησαν με τα οχήματά τους σταματήθηκαν στη συμβολή της Πέτρου Ράλλη με τον Κηφισό από μηχανοκίνητες αστυνομικές δυνάμεις και προσήχθησαν επίσης. Συνολικά, οι προσαγωγές έφτασαν τις 11, σε 8 απʼ τους οποίους απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Μετά από αυτές τις εξελίξεις καταλαμβάνεται το δημαρχείο της Νίκαιας με την απαίτηση της άμεσης απελευθέρωσης των προαχθέντων χωρίς καμία κατηγορία. Η κατάληψη στηρίζεται απʼ την έμπρακτη συμπαράσταση των κατοίκων της περιοχής καθώς και απʼ τους εργαζόμενους του δημαρχείου οι οποίοι απαιτούντην άμεση απομάκρυνση των αστυνομικών δυνάμεων κατοχής απʼ τις γειτονιές τους. Ο εισαγγελέαςμε τη συμβολή των δυνάμεων καταστολής συνεχίζουντο μεθοδευμένο έργο τους, απαγγέλλοντας αρχικά κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα. Την επόμενη όμως μέρα και μετά από στημένες «μαρτυρίες» μπάτσων, ο εισαγγελέας αναβαθμίζει τις κατηγορίες σε κακουργήματα για 5 από τους συλληφθέντες σύμφωνα με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο περί «απόκρυψης των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση αδικήματος που αφορά σε διατάραξη κοινής ειρήνης», δηλαδή το περίφημο ιδιώνυμο της κουκούλας.   Ο φασιστικός νόμος αυτός ψηφίστηκε απʼ την κυβέρνηση της ΝΔ την άνοιξη του 2009, αλλά πρώτη η σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τον έθεσε σε εφαρμογή. Παραθέτουμε απόσπασμα από τη δήλωση του τωρινού υπουργού «προστασίας του πολίτη» όταν ήταν ακόμα στην αντιπολίτευση:   "...Οι ρυθμίσεις αυτές καθαυτές είναι αστείες. Πέραν του ότι δεν στέκουν νομικά, θα πέσουν και αυτομάτως σε αδράνεια διότι πολύ απλά προσκρούουν πρακτικά στην ίδια την κοινή λογική. Αυτό που με ανησυχεί και πρέπει να ανησυχεί όλους τους προοδευτικούς πολίτες είναι η βαθιά συντηρητική και αναχρονιστική στροφή που επιχειρεί με τέτοια μέτρα η κυβέρνηση. Είναι προφανές ότι το ακροατήριο στην προκειμένη περίπτωση είναι οι ψηφοφόροι του ΛΑΟΣ..." Μ. Χρυσοχοΐδης (νυν υπουργός Δημόσιας τάξης), 22/3/2009 δήλωση για το ιδιώνυμο της κουκούλας Όποιοι και αν είναι οι διαχειριστές της εξουσίας το μόνο που επιθυμούν πραγματικά να «διαχειριστούν» είναι η κοινωνική οργή και να καταστείλουν κάθε φωνή αντίστασης που τους χαλάει τα σχέδια. Απόδειξη γι΄αυτό είναι ότι οι βασανιστές δολοφόνοι είναι ελεύθεροι και συνεχίζουν το έργο τους ως άγρυπνοι «προστάτες του πολίτη» ενώ αυτοί που αντιστέκονται αντιμετωπίζουν το νομικό οπλοστάσιο του κράτους. Δεν τρέφουμε αυταπάτες λοιπόν. Ο αγώνας συνεχίζεται για έναν κόσμο ελεύθερο χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους. Καμία ανοχή στην κρατική τρομοκρατία. Οι κρατικές δολοφονίες και τα νέα ιδιώνυμα θα απαντηθούν στους δρόμους.     ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ

ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ

Και για την ιστορία:

"Η αύξηση των ποινών για εγκλήματα που διαπράττουν οι κουκουλοφόροι αγγίζει τα όρια του ανυπόφορου αστείου, γιατί το πρόβλημα δεν είναι οι ποινές, αλλά η αδυναμία της Αστυνομίας να αποτρέψει τα σχέδια των κουκουλοφόρων και να τους συλλάβει"

Χ. Καστανίδης (πρώην Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ και νυν υπουργός Δικαιοσύνης), 19 Μάρτη 2009

"Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στη βία των κουκουλοφόρων! [...] Όμως, δεν θα κατασταλεί παραβιάζοντας πλήρως την αρχή της αναλογικότητας των ποινικών διατάξεων, ανατρέποντας δηλαδή όλη την ισορροπία του Ποινικού Κώδικα, παίρνοντας αδικήματα που τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης –και μάλιστα μεσαία ποινή φυλάκισης- και μετατρέποντάς τα σε κακουργήματα –και μάλιστα πάνω από μεσαία κακουργήματα- επειδή ο δράστης είναι πιο επικίνδυνος γιατί φοράει κουκούλα.
[...] Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι και η μόνη διάταξη η οποία υπάρχει στον Κώδικά μας από το 1976 που καθιστά στοιχείο αυξημένης επικινδυνότητας την κουκούλα, έχει δυστυχώς μείνει ανενεργός επί τόσα χρόνια, από το 1976. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι τέτοιου είδους ρυθμίσεις δεν αποδίδουν".

Ευ. Βενιζέλος, 23 Ιουνίου 2009

"...Οι ρυθμίσεις αυτές καθαυτές είναι αστείες. Πέραν του ότι δεν στέκουν νομικά, θα πέσουν και αυτομάτως σε αδράνεια διότι πολύ απλά προσκρούουν πρακτικά στην ίδια την κοινή λογική. Αυτό που με ανησυχεί και πρέπει να ανησυχεί όλους τους προοδευτικούς πολίτες είναι η βαθιά συντηρητική και αναχρονιστική στροφή που επιχειρεί με τέτοια μέτρα η κυβέρνηση. Είναι προφανές ότι το ακροατήριο στην προκειμένη περίπτωση είναι οι ψηφοφόροι του ΛΑΟΣ..."

                                                                                   Μιχάλης Χρυσοχοΐδη (νυν υπουργός Δημόσιας τάξης), 22 Μαρτίου 2009

ένας άγγελος

Ο ΣΧΟΙΝΟΒΑΤΗΣ

Ανάμεσα απ τα πέλματά του δυο
αγγέλοι.Και μετά ένα τεντωμένο

σχοινί.Ένας τον φυλά απο το

φώς και ένας απ το σκοτάδι.
Απ' το κενό δεν σε φυλάει κανείς.
Πως λαμπυρίζει κοιτάξτε!!Εκεί
στα ουράνια.Ο στόχος του είναι
η δόξα,τα μαλλιά του μαρτυρούν
ανέμους μαγικούς , συνομιλούν με
τη βαρύτητα.Μόνο σαν πέσει
θα αρχίσει η τραγωδία.Γδαρμέοι
στα πλακάκια ισορροπούν.Ψάχνουν
(τώρα έχουν και κινητό) να
βρούν.Και όταν βρίσκουν πέφτουν.
Πουλούν και παίρνουν το ίδιο πράγμα.
Πέφτουν πάντα πριν τον σχοινοβάτη.
Το φεγγάρι δέν είναι οι Α.Καπετανίδη Α.Τ.Ε.Ε.
Το φεγγάρι είναι ζωντανό και
αυτά τα θηρία πάνω απ' τα
τσιμέντα είναι νεκρά.Δεν
έχουν να πούν τίποτα.
Δεν έχουν να χτίσουν τίποτα.
Ποιός πούστης τόλμησε να
αντικαταστήσει το φεγγάρι
με μια φωτεινή πινακίδα;
Γιατι ανεχόμαστε τέτοιου είδους ζωή,
τι θα ανεχτούμε αλλο;Τα μωρά μας
μπουσουλάνε μετά περπατάνε.
Μετά σπουδάζουν
και ψοφάνε μες στα προβλήματα.
Τον νου σας στα μωρά,
στα παιδιά.
Απερίγραπτο αυτό που ζούμε.
Τσουζ λάιφ.
Πραγματικά
Τι θέλεις να είσαι, τι;
Που θέλεις να στέκεσαι και
πως.
Θέλεις να δημιουργείς ή να
καταστρέφεις ρε μουνί;
Και ήτανε εκεί αυτός ο κλόουν
ο κινέζος που ισσοροπούσε ανάμεσα
σε δυο τίμια δέντρα
κι απο κάτω παιδιά μαζεμένα
και τα χαμόγελα ήταν καθαρά
απο χιλιόμετρα μακριά.Και
δίπλα σε όλα αυτά
λίγο,
λίγο πιο εκεί βαρούσαν πρέζα
και δίπλα
λίγο πιο εκεί βρίζανε και
φωνάζανε και βλαστημούσαν.
Μόνο η παρέα του κινέζου κλόουν
εκείνο τ' απόγευμα φεγγοβολούσε
και έμοιαζε το γέλιο των παιδιών
να λαμπυρίζει σαν τ' αστέρια
που εκείνο το απόγευμα είπαν
να μη βγούν γιατί τ'αστέρια
ήταν ταπαιδιά μας.
Υπάρχει ελπίδα για όλα
αυτά.Κανείς δεν πρέπει να
σταματά,άλλωστε θα
κοιμόμαστε αιώνια μετά.
Μην σπείρετε άλλη διχόνοια υπάρχουν
γύρω μας πολλά καμμένα δάση που μας
χρειάζονται.Η ιστορία μας
δείχνει οτι ο ένας μας τρώει
τον άλλον,ο άλλος αν
βρεθεί στη θέση του ένα θα
τον γαμήσει θα τον φέρει
στην θέση που ήτανε .Και έτσι
πάλι απ' την αρχή.Εκει
στον σχοινοβάτη,στην υπέρβαση
και στον τρόμο στα μάτια του
και μέσα στο μυαλό του.
Ανέγγιχτος συνεχίζει τον δρόμο του.
Και το σχοινί είναι μακρύ
Κ Κ Κ Ε Ο
Α Α Ι Ο Ρ
Τ Τ Α Ν Ω
Α Α Λ Δ
Ρ Λ Ε
Ε Ο Μ
Ω Π Π
Λ

ο DJ ΑΣΙΜΟΣ ΜΑΣ
ΨΕΛΝΕΙ ΑΠ' ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΜΙΛΑ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΧΟΡΟ,
ΤΟΝ ΦΩΝΑΖΟΥΝΕ ΤΡΕΛΟ,Μα κοίτα
καλύτερα μες στα νεκρά του
μάτια υπάρχει μια φλόγα,αυτή
η αιώνια φλόγα που θυμίζει τους
χορούς των ινδιάνων τα τραγούδια
τους και τις επαφές με τους
εξωγήινους.Κοίτα πιο καλά τώρα
και διέλυσε το κρανίο του όπως και τα
γραφεία,σφίξτους τους κόμπους
απ' τις γραβάτες, έτσι κι αλλιώς
ήρθε η ώρα να κοιτάμε απειλητικά
ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.
Δείξε τους τα δόντια σου τα
κοφτερά μην πας τόσο νωρίς
στην δουλειά,έτσι κι αλλιώς
οτι σου ανήκει είναι σε υποθήκη.
Σου λέω οτι πρόκειται για ανακύκλωση
μέχρι και η ιστορία το κάνει αυτό
είναι συνήθεια να σφαζόμαστε αιώνια.
Τί νομίζετε.Πάνω απ' τα σφαγιά
των Παλιαστινίων και των Ισραηλιτών
φυτρώνουν λουλούδια.Μια μέρα τα κόβει
μια πριγκίπισα την ερωτεύονται
2 πρίγκιπες και σφάζονται μεταξύ τους.
Για το λουλούδι όχι για την πριγκιπισα.
Οπότε ας καούμε.
Ας κάψουμε τι πόλεις τα
παιδιά τα μπετά τα δάση -ότι απέμεινε- και τα λουλούδια
ας κάψουμε την ελπίδα που
πριν έγραφα γι'αυτην οτι
υπάρχει και πάνω απ' όλα
τον σχοινοβάτη,αυτόν ναι,να
τον κάψουμε παραδειγματικά
Και μετά;
Μετά,..... META-DADA

αν πεθάνεις ξαναζείς
αν ξαναζήσεις την έβαψες.
Ο παράδεισος κατοικείται απο μπούληδες
απο μάτια με λεφτά απο
γρήγορα φαγητά και αυτοκίνητα
ακριβά,δεν έχει παιδιά
απογορεύονται αυτά.
Αλληλεγγύη σ'αυτά τα μάτια
τα χαρούμενα,τα κουρασμένα ρε
γαμιόληδες,τα μικρούλια και
ρουμπινένια μάτια που συνέχεια
ζητάν.Δεν έχει αξία να δίνεις
οτι σου ζητούν η αξία έγκειται
στην πράξη στην συμπεριφορά
τα παιδια δεν είναι βλαμένα
ρε ηλίθιοι γαμιάδες που γίνατε
χρυσοδόντηδες ,φύγατε απ΄τον
μπαχτσέ,απ΄το ξύλο που τρώγατε
και τώρα μου θέλετε κεφάλαιο.
Μην ξεχνάτε πως κάποτε αγαπήσατε
κάποτε έτρεξε αίμα και είναι
το ίδιο αίμα που κυλά και
τώρα μέσα σας και κυλά παντου
απο την Γουακατάκα στην πόλη
του Μεξικού,απ' τις κόκες
μέχρι τις κόλες απο μία
καρδιά σε μία άλλη.

NEO BERBER

NEO BERBER

A new fashion collection inspired from the Berberian outlooks colours and feelings transformed into
city anti-glam clothes for everyone.created by Michail Fotopoulos.

Η Στεγνή

Μ'άφησες χωρίς χυμούς
και κανέναν τώρα δεν ακούς (2) ΡΕΦΡΑΙΝ

Ένα βράδυ
απ'το ποτό μου ξέφυγες
με το πουκάμισο το ασιδέρωτο εξαφανίστηκες

Μ'άφησες χωρίς χυμούς
και κανέναν τώρα δεν ακούς (2) ΡΕΦΡΑΙΝ

Ένα βράδυ
πονεμένο
κάτω απ' το μπάρ τα δάκρυά μου έχυνα
λες και ήτανε Θεέ μου όνειρο του σατανά

Μ'άφησες χωρίς χυμούς
και κανέναν τώρα δεν ακούς (2) ΡΕΦΡΑΙΝ

Τώρα πες μου που θα πας
τα κανάλια σε αναζητούν
να ψάχνω με τους ντετέκτιβ
τους μπράβους ππου σε κυνηγούν

Μ'άφησες χωρίς χυμούς
και κανέναν τώρα δεν ακούς (2)
Μ'άφησες και δεν γυρνάς
κάηκε ο παράδεισος για μας

Welcome to Hell

Welcome to Hell Του Νίκου Γεωργιάδη - 27.05.2009 Στην πλατεία Αγίου Παντελεήμονος κάτι φιγούρες με γενάκι στο πηγούνι παρατηρούν με προσοχή τους διερχόμενους. Είναι η δουλειά τους. Ανήκουν σε μία άτυπη ομάδα θρησκευτικών χωροφυλάκων. Είναι Αφγανοί. Προσέχουν να μην παραβιάζονται οι νόμοι και οι παραδόσεις της σαρίας, αλλά και της αφγανικής ιδιαιτερότητας. Ελέγχουν τα νέα κορίτσια, αν και κατά πόσο ντύνονται σεμνά. Αν όχι, επιβάλλουν και την τιμωρία. Ραβδισμός. Όχι, δεν λειτουργούν με άδεια του ελληνικού κράτους. Αποτελούν μέρος της εσωτερικής οργάνωσης των Αφγανών οικονομικών μεταναστών. Παρασκευή αργά το απόγευμα, στη συμβολή Φερρών και 3ης Σεπτεμβρίου. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, σαν όλες τις Ελληνίδες της τρίτης ηλικίας που εξακολουθούν να ζουν στην περιοχή γιατί δεν μπορούν να μετακομίσουν κάπου αλλού, στέκεται στο στενό μπαλκονάκι της μεταξύ ημιωρόφου και πρώτου ορόφου. Αίφνης αντιλαμβάνεται την πολυπληθή ομάδα των μουσουλμάνων μεταναστών. Ακούει τις κραυγές, τα συνθήματα και τους ήχους από τα σπασίματα. Πετάει το τσιγάρο και έντρομη κλείνει τα παραθυρόφυλλα με τα παντζούρια. Κάτι τουρίστες τρέχουν να κρυφτούν μέσα σε ένα ξενοδοχείο. Η κραυγή «Ο Θεός είναι Μεγάλος» διαπερνά την Πατησίων, την 3ης Σεπτεμβρίου και ακούγεται από τις παρυφές της Ομόνοιας μέχρι τη Βικτώρια. Στο άτυπο στρατόπεδο της Πάτρας οργανώνεται άλλο ένα αγώγι για την Ιταλία, με τελικό προορισμό τη Μεγάλη Βρετανία. Κάτω από τις νταλίκες στήνονται και βιδώνονται πλαστικά φέρετρα με τρυπίτσες, για να διασφαλίζεται κάπως η αναπνοή. Οι Αφγανοί τοποθετούνται ανάσκελα στον ιδιότυπο αυτό σωλήνα. Θα παραμείνουν ακίνητοι μέχρι την Αγκόνα. Εκεί, όσοι επιβίωσαν, θα αφεθούν στην τύχη τους σε κάποιο πάρκινγκ κατά μήκος των ιταλικών εθνικών οδών. Στη λαϊκή αγορά της πλατείας Αττικής, Ιρακινοί και Σύριοι βγάζουν τις φαλτσέτες και τα χατζάρια. Η συμπλοκή έχει ως στόχο τον έλεγχο της φορτοεκφόρτωσης των καφασιών με τα λαχανικά από τα αγροτικά και τα μεγαλύτερα φορτηγά. Πρόκειται για ζήτημα επιβίωσης. Το αίμα κυλά και έντρομοι οι πολίτες εξαφανίζονται. Η μεθόδευση της οργής Την περασμένη Παρασκευή, στην Αθήνα, οι μουσουλμάνοι μετανάστες κατέβηκαν οργανωμένα στο κέντρο της πόλης. Η διαμαρτυρία τους για τη βεβήλωση του Κορανίου, από έναν άξεστο και αμόρφωτο αστυνομικό κατά τη διάρκεια έρευνας για ναρκωτικά, ήταν η αφορμή. Οι παράγοντες των μουσουλμανικών κοινοτήτων στην πρωτεύουσα δεν θα μπορούσαν να φανταστούν καλύτερο άλλοθι για να συσπειρώσουν τους οικονομικούς μετανάστες. Γνωστή και αλάνθαστη τακτική. Η διαδήλωση κατέληξε σε βίαιες συγκρούσεις, σε καταστροφή προθηκών καταστημάτων και αυτοκινήτων, αλλά και φαναριών που ρυθμίζουν την τροχαία κίνηση. Εκεί που με έναν κουβά κερδίζουν το μεροκάματο, εκτελώντας τις εντολές των προστατών τους. Ζητούσαν την τιμωρία του βέβηλου, την ανέγερση τζαμιού κι όλα αυτά με το σύνθημα-επιχείρημα «Ο Θεός είναι Μεγάλος». Η μεγάλη μετανάστευση από τον ασιατικό και αφρικανικό Τρίτο Κόσμο προς την Ευρώπη δεν άρχισε, βεβαίως, τα τελευταία χρόνια. Η βάρβαρη ανισότητα μεταξύ του άφθονου πλούτου της Δύσης και της απίστευτης φτώχειας του άλλου πλανήτη δημιούργησε συνθήκες όπου το κόστος σε χρήματα και ανθρώπινες ζωές για τη μετανάστευση των νέων Αθλίων προς τον παράδεισο είναι αποδεκτό. Το συμβούλιο της οικογένειας στο Νότιο Ιράν αποφασίζει, πουλά ένα κομμάτι γης, το μετατρέπει σε συνάλλαγμα. Τα χρήματα ράβονται σε μία ζώνη που φορά κατάσαρκα ένα από τα νεαρότερα μέλη της οικογένειας. Αυτός έχει επιλεγεί να περπατήσει μέχρι την Ιωνία. Θα περάσει τις παγωμένες βουνοκορφές στο τρίγωνο μεταξύ Ιράν, Τουρκίας και Βορείου Ιράκ. Αν τα καταφέρει και δεν παγώσει στις ρεματιές, δεν σκοτωθεί από κάποιο ατύχημα ή τις ένοπλες ομάδες, θα καταλήξει σε κάποιο σημείο της ακτής του Αιγαίου, θα πληρώσει τον έμπορο σκλάβων για να τον περάσει απέναντι και θα ανακαλύψει την κόλαση σε κάποιο ελληνικό ξερονήσι ή σε κάποια β ραχονησίδα. Από εκεί και πέρα αρχίζει ο νέος Γολγοθάς. Μπορεί βαθιά κρυμμένο στα ρούχα του να έχει ένα σακούλι ηρωίνη. Μπορεί και όχι. Θα βρει το «σύνδεσμο», θα εισέλθει στην οργάνωση της ιδιότυπης εθνικής μαφίας ανάλογα με την καταγωγή του και θα περιμένει τη σειρά του. Κατά την παραμονή του, ισχύουν και εδώ στην Αθήνα οι νόμοι της φατρίας του. Το τσουνάμι Όπου δεν υπάρχει κράτος υπάρχει ο ρατσισμός. Η πολιτεία άφησε να κυλήσουν τα χρόνια, δεν έλαβε μέτρα, δεν επέβαλε μηχανισμούς ελέγχου και μετά από μια πενταετία άναρχης συγκέντρωσης μεταναστών δεν είναι πλέον σε θέση να επιβάλλει κώδικες συμπεριφοράς και κανόνες. Οι Νιγηριανοί μεσάζοντες, που δουλεύουν για ημεδαπούς μεγαλομαστρωπούς, εισάγουν κοριτσάκια από το Λάγκος που εκδίδονται στην οδό Σοφοκλέους. Διακινητές ανθρώπινων ψυχών ελέγχουν οικήματα και στοιβάζουν εκεί τους ομοεθνείς τους, όπως στοιβάζουν τα σφαχτά στους χώρους των μεγάλων σφαγείων. Το κύκλωμα ελέγχεται από τους ιδιότυπους «προεστούς» των εθνικών κοινοτήτων. Σομαλοί, Αφγανοί, Ιρανοί, Ιρακινοί, Σύριοι, Αλγερινοί. Μιλάμε για πολύ χρήμα και εξουσία. Μιλάμε για συνθήκες που επικρατούν σε εξαθλιωμένες κοινωνίες της Ασίας και της Αφρικής. Μιλάμε για την απόλυτη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τη βάρβαρη εκμετάλλευση παιδιών, γυναικών και αδυνάμων. Στην Ελλάδα του 2009, όπου το κράτος δεν κατάφερε να χτίσει ένα τζαμί για να προσεύχονται οι άνθρωποι, δεν οργάνωσε τη ροή μεταναστών, δεν ξέρει να κουλανδρίσει μια δύσκολη κατάσταση, σε αυτή την Ελλάδα οι μουσουλμάνοι μετανάστες αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τη δύναμη που συνεπάγεται ο μεγάλος αριθμός τους. Τα αδιέξοδα οδηγούν στην παρανομία. Η παρανομία οδηγεί σε τύπους αυτοργάνωσης τύπου Καμόρα. Οι «Καμόρες» οδηγούν σε συγκρούσεις μεταξύ ομάδων, αλλά και με την ελληνική κοινωνία. Το αποτέλεσμα είναι ο φόβος. Το σύμπτωμα είναι η βία. Η αφορμή είναι μία σκισμένη σελίδα από ένα προσευχητάρι. Η Αθήνα εισήλθε και αυτή θριαμβευτικά στην ομάδα των πόλεων της Δύσης που αντιμετωπίζει την επερχόμενη κόλαση. Ανδαλουσία, Παρίσι, Λονδίνο. Βερολίνο, Νάπολη, Μασσαλία, Αλγεθίρας, Βαλένθια. Ο Θεός μπορεί να είναι Μεγάλος, αλλά δυστυχώς κοιμάται Την περασμένη Παρασκευή, η κοινωνία της πρωτεύουσας ήλθε σε μια πρώτη και σχετικά ανώδυνη επαφή με αυτό που διακριτικά αποκαλείται Ισλάμ. Η πολιτική μετουσίωση του Ισλάμ σε δυναμική επιθετικότητα επιτυγχάνεται ανέκαθεν με την εμπλοκή της θρησκευτικής οργής ως άλλοθι και ως καταλύτη. Το ποτάμι δεν πηγαίνει προς τα πίσω και το ρεύμα ήδη έχει σκάψει την κοίτη του. Η ανυπαρξία κρατικών δομών, σχεδιασμού και πείρας δημιουργούν συνθήκες «Θεωρίας του χάους». Αυτό σημαίνει πως το οτιδήποτε μπορεί να εκφυλιστεί σε συγκρουσιακή κατάσταση και μια τέτοια σύγκρουση μπορεί να συμβεί οπουδήποτε. Η πολιτισμική επαφή μεταξύ Ισλάμ κι ενός ευρωπαϊκού συστήματος αξιών είναι σχεδόν αδύνατη σε συνθήκες εξαθλίωσης. Στην Ελλάδα, οι οικονομικοί μετανάστες από τις χώρες της Κεντρικής Ασίας και της Αφρικής ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Η προοπτική, λοιπόν, είναι σκοτεινή κι ανησυχητική. Η εκμετάλλευση του θρησκευτικού αισθήματος των εξαθλιωμένων μεταναστών από τους πολιτικούς ταγούς τους είναι μία εύκολη υπόθεση, όταν απουσιάζει το κράτος, η πρόνοια, ο σχεδιασμός και η πολιτική βούληση. Θα υπάρξουν πολλές και άγριες Παρασκευές σε αυτή την κόλαση στην οποία μεταμορφώνεται η Αθήνα. Δυστυχώς, θα υπάρξουν φαινόμενα αυτοδικίας, όπως η πυρπόληση του χώρου προσευχής μουσουλμάνων στην πλατεία Αττικής. Θα ενισχυθούν οι ομάδες του ελληνοχριστιανικού παραληρήματος. Θα φουντώσουν οι πράξεις αντεκδίκησης. Θα νομιμοποιηθούν τακτικές της αστυνομίας και των ομάδων δίωξης (βλέπε Ιταλία), που είναι παράνομες και αντισυνταγματικές, με άλλοθι τον ισλαμικό φανατισμό. Όπου δεν υπάρχει κράτος υπάρχει ρ ατσισμός. Η Ελλάδα της κυβερνητικής ασυνέπειας και του γενικευμένου ξεχαρβαλώματος δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Welcome to Hell. n.georgiadis1@yahoo.com

metadadaistiki poihsh :Μεταξύ μας τι θα γίνει?

Μεταξυ μας τι θα γίνει (2) (ρεφραίν)

έχουμε πόλεμο,δεν εχουμε ειρήνη.

Βαλε μας ρε πούστη δυό καρδιές να χωράμε κι άλλες

μια πλήρης αστοχία της φύσης

βιώνουμε

πληρώνουμε

κι απο απάνω κάνουν παρατήρηση

-ψέμματα ήταν αυτό -

απο πάνω ειναι μόνο κατι μαλάκες

κάτι μπούληδες,

στήστε φώτα και βάλτε τα στον κώλο τους

Μεταξυ μας τιθα γίνει (2) (ρεφραίν)

έχουμε πόλεμο,δεν εχουμε ειρήνη.

τοσα φώτα που 'ναι τα μάτια ,το αφεντικό δεν τα αντέχει

-μάτια οργισμένα και ερωτευμένα-

θα ανατιναχτεί και

οι πρόκες καρφώθηκαν στα στήθη

ειναι απο ανέκδοτο ,

ολα ξανάγιναν

και ξαναπαίζονται

ουουουουουουουουουουυουο

μια ασκηση πυρινηκης καταστροφής

με αντίστροφη μέτρηση

η υπέρτατη ανακύκλωση αυτή η ζωή

Μεταξυ μας τιθα γίνει (2) (ρεφραίν)

έχουμε πόλεμο,δεν εχουμε ειρήνη.

και οι πρώτοι χιμπατζίδες τυλιγμλενοι σε πιτα

γέλανε μ' αυτά που βλέπουν

και τα παιδια να τρέχουν

να ψηλονουν με τέτοια

ορμη που ο ήλιος ομοια της

στα χρονικά δεν ξαναδε.

Δεν πανε καλα ολα, μα θα πάνε λένε τα άστρα

που εγω το μεσημέρι χθές τα έκαψα

ειπα να μην ξαναρθουν τέτοιοι οιωνοί απ την τηλεοραση

συμμαχος μας ειναι ο ήλιος ρε μουνια

τα απογευμα αυτής της ανοιξης τοσο

γλυκά μας χεραιταει

Ιβάν Βιριπάεφ

Ιβάν Βιριπάεφ

Γράφετε θεατρικά που βρίσκονται στο όριο της γλώσσας και της αφηγηματικότητας. Τι ακριβώς επιτυγχάνεται μ’ αυτό; Τι σας απασχολεί περισσότερο στη δόμησή του θεατρικού λόγου;

• «Η γλώσσα, ο τρόπος που ηχούν οι λέξεις, είναι το σημαντικότερο όλων στη σκηνική πράξη. Ως δραματουργός έχω χρέος να γράψω μια μουσική λέξεων, ώστε αυτή η μουσική να βοηθήσει τον ηθοποιό να κατανοήσει το ρόλο του. Αντιμετωπίζω κάθε έργο σαν σημειώσεις. Οι ηθοποιοί είναι μουσικοί και ο σκηνοθέτης ένας διευθυντής ορχήστρας. Το θέατρο είναι, με άλλα λόγια, ο τόπος όπου οι λέξεις ηχούν. Γιατί η λέξη είναι ένα θεϊκό φαινόμενο. Ακόμη και οι ανόητες ή ενοχλητικές λέξεις είναι μαγικές. Γι’ αυτό τον λόγο με απασχολεί πολύ ο τρόπος που τα έργα μου μεταφράζονται. Ελπίζω τουλάχιστον ένας μέρος της μουσικής να επιβιώνει και στη νέα γλώσσα. Επ’ ευκαιρία να σας πω ότι η ελληνική γλώσσα ηχεί τόσο όμορφα! Χαίρομαι που το έργο μου θα ηχήσει στη γλώσσα του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, κι ας πρόκειται για τη σύγχρονη εκδοχή της».

Δεν σας ενδιέφερε ποτέ μια πιο… κλασική θεατρική φόρμα;

• «Είναι απολύτως άγνωστο το τι είναι «κλασική φόρμα». Τι είναι σήμερα κλασικό; Ο Ομηρος είναι κλασικός αλλά θα ήταν παράδοξο να γράφεις σήμερα με τον ομηρικό ρυθμό. Γράφω στον ρυθμό της εποχής που ζω. Ο θεατής έρχεται στο θέατρο για να ακούσει τον ήχο της μοντέρνας καρδιάς. Αυτή η καρδιά είναι αιώνια και ο ρυθμός της η αιωνιότητα, ωστόσο ακούς τον σημερινό κτύπο».

Δραματουργικά ποια θέματα σας ενεργοποιούν;

• «Το θέατρο μάς δίνει την ευκαιρία να εξερευνήσουμε πέραν του σημείου που φτάνει η ματιά μας. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απ’ το να διαπραγματευτούμε και να μιλήσουμε για το αόρατο. Για κάτι που μπορούμε μόνο να αισθανθούμε. Οπως λέει και η Αντονίνα Βελικάνοβα, «όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει ‘κάτι Αλλο!’»».

Η σύγχρονη ρωσική δραματουργία εμφανίζεται εξαιρετικά σκοτεινή και πεσιμιστική. Εσείς, ο Σιγκάρεφ, οι αδελφοί Πρεσνιακόφ, δημιουργείτε σκηνικά σύμπαντα αφάνταστα βάναυσα. Σφάλλω;

• «Ελπίζω να διαθέτω μια πιο «ελαφριά» οπτική του κόσμου. Δεν μου φαίνεται ότι με διακρίνει κάποιο είδος πεσιμισμού. Ούτως ή άλλως, το φως είναι η πραγματικότητα».

Και το σκοτάδι;

• «Ενα σκηνοθετημένο σκοτείνιασμα του νου. Εγώ όμως δεν αισθάνομαι θύμα του κομμουνισμού! Ποτέ δεν τον έζησα».

Ζήσατε, όμως, και επί κομμουνισμού και επί περεστρόικα, αλλά και την κατάρρευση του κομμουνισμού.

• «Εζησα στο δικό μου «περίβολο» με τη μητέρα και τους φίλους μου. Είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος».

Η ζωή σας σήμερα στη Ρωσία του Πούτιν και του Μεντβιέντεφ είναι καλύτερη από παλαιότερα;

• «Να μιλήσω ειλικρινά; Δεν ξέρω αν ο Μεντβιέντεφ και ο Πούτιν είναι καλοί κυβερνήτες. Είναι αυτό που είναι και δεν υπάρχει κανείς για να τους αντικαταστήσει. Δεν είναι εύκολο να κυβερνούν τη συγκεκριμένη χώρα. Αλλά, υποθέτω, είναι περίπου το ίδιο όπως οι υπόλοιποι κυβερνήτες της υφηλίου».

Η πολιτική σε ποιο βαθμό σάς αφορά;

• «Είμαι εμμανώς «κολλημένος» στην ξεκάθαρη πεποίθηση «όλοι παίρνουμε αυτό που μας αξίζει». Ο Στάλιν, ο Χίτλερ και παρόμοια «φαινόμενα» είναι δημιουργήματα των δικών μας συνειδήσεων. Αυτός είναι κι ο λόγος που καθένας πρέπει να ρίχνει βαθιές ματιές στον εαυτό του. Και να αλλάζει κάτι μέσα στον ίδιο. Αυτός είναι ο λόγος που η πολιτική δεν με ενδιαφέρει πολύ, αλλά οι άνθρωποι που ζουν σε αυτό τον κόσμο».

Αισθάνεστε απόγονος του Τσέχοφ, του Γκόγκολ, του Μπουλγκάκοφ; Συνδέεστε πουθενά με τη θεατρική παράδοσή σας;

• «Ασφαλώς. Κατ’ αρχάς, στη Ρωσία έχουμε τη χριστιανορθόδοξη μενταλιτέ».

Είστε πιστός χριστιανός Ορθόδοξος;

• «Παρότι στην κυριολεξία δεν είμαι χριστιανός, αφομοίωσα την Ορθοδοξία μέσω του μητρικού γάλακτος. Και αγαπώ τη θρησκεία. Επειτα, η Ρωσία ασφαλώς είναι η ρωσική λογοτεχνία. Ωστόσο δεν θα τολμούσα να αποκαλέσω τον εαυτό μου Ρώσο συγγραφέα, που συνεχίζει την παράδοση, όπως οι συγγραφείς που αναφέρατε. Λατρεύω όμως τη ρωσική λογοτεχνία». *

Υπάρχει Θεός, τάξη και νόμος

– Στο «Γένεσις Νο2» υπάρχουν ο Θεός, η γυναίκα του Λωτ, ο προφήτης Ιωάννης κι εσείς -ο συγγραφέας.

• «Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι το έργο γράφτηκε από την Αντονίνα Βελικάνοβα -εγώ έκανα τη θεατρική προσαρμογή. Είχα την ελευθερία να κάνω μόνο δύο αλλαγές. Με ενέπνευσε η ύπαρξη που γράφει έργα μέσα σε μια ψυχιατρική κλινική».

- Πώς εμφανίζετε τον εαυτό σας στο έργο;

• «Είμαι ο Μοσχοβίτης δραματουργός και σκηνοθέτης Ιβάν Βιριπάεφ. “Είστε σίγουροι ότι εμένα θέλετε και όχι κάποιον άλλο;” ρωτώ».

- Το έργο το πιστέψατε και το «υιοθετήσατε» επειδή θέλατε να πείτε κάτι απ’ τη σκηνή για την ύπαρξη του Θεού, για τον τρελό κι ανερμάτιστο κόσμο μας, την ανυπαρξία ίσως μιας ασφαλούς πίστης;

• «Θέλω να πω με το “Γένεσις Νο2″ ότι υπάρχει Θεός. Κι ότι ο κόσμος είναι η τάξη και ο νόμος. Ηθελα να πω ότι οι άνθρωποι έχουν πίστη και ότι αυτό είναι υπέροχο και, φυσικά, μια αντικειμενική πραγματικότητα».

* Η «Γένεσις Νο 2» ανεβαίνει σε μετάφραση (από τα γαλλικά) και σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη, με σκηνικά και κοστούμια Θάλειας Ιστικοπούλου και μουσική Βασίλη Μαντζούκη. Παίζουν: Μαρία Κεχαγιόγλου, Μαρία Μαγκανάρη, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου, Πέτρος Μάλαμας.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΠΡΙΛΗΣ

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΠΡΙΛΗΣ

Συγγραφέας: ΣΑΝΤΙΑΓΟ ΡΟΝΚΑΛΙΟΛΟ

Μετάφραση: ΜΠΟΝΑΤΣΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Εκδόσεις: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ

- Χρονολογία Εκδοσης: 2007
- Σελίδες: 320
Περιγραφή:

«Πάντα ήθελα να γράψω ένα θρίλερ, δηλαδή, ένα αιματοβαμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα με κατά συρροήν δολοφόνους και τερατώδη εγκλήματα. Και βρήκα τα απαραίτητα συστατικά στην ιστορία της χώρας μου: μια εμπόλεμη ζώνη, μια γιορτή θανάτου όπως είναι η Μεγάλη Εβδομάδα, μια πόλη που κατοικείται από φαντάσματα. Τι άλλο ήθελα;
Τις δολοφονίες ερευνά ο αντιεισαγγελέας πρωτοδικών Φέλιξ Τσακαλτάνα Σαλντίβαρ. Του αρέσει να τον αποκαλούν έτσι, με τον πλήρη τίτλο του. Ο εισαγγελέας Τσακαλτάνα δεν έχει κάνει ποτέ τίποτα κακό, δεν έχει κάνει ποτέ τίποτα καλό, δεν έχει κάνει ποτέ τίποτα που να μην ορίζεται σαφώς από τον κανονισμό λειτουργίας της υπηρεσίας του. Αλλά τώρα πρόκειται να γνωρίσει τη φρίκη. Και η φρίκη δεν έχει διαβάσει τον ποινικό κώδικα. Πάντα ήθελα να γράψω ένα μυθιστόρημα για αυτά που συμβαίνουν όταν ο θάνατος γίνεται ο μοναδικός τρόπος ζωής. Και να το!»
Ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα, στο οποίο οι περιγραφές για τις μεθόδους επίθεσης του «Φωτεινού Μονοπατιού», καθώς επίσης και οι αντιτρομοκρατικές μέθοδοι ανάκρισης, βασανιστηρίων και εξαφανίσεων είναι πραγματικές.

Hirokazu Kore-Eda

Hirokazu

Kore-Eda

Director

“I wanted to create a big lie, meaning the opposite of the documentary-style, naturalist, contemporary films I've been doing.... So far I've tried to use naturalism to search for reality, but now I will try total fiction to search for that reality. ”

Filmography

Kûki ningyô (2009)
Daijôbu de aruyô ni: Cocco owaranai tabi (2008)
Still Walking (2008)
Hana (2006)
Nobody Knows (2004)
Distance (2001)
After Life (1998)
Without Memory (1996)
Maborosi (1995)
August Without Him (1994)
Lessons from a Calf (1991)
However… (1991)

4NEWMETADADA

Four new meta-dada paintings created by Mihail Fotopoulos:

Otto Dix

[German Expressionist Painter, 1891-1969]

You know, if one paints someone's portrait, one should not know him if possible. No knowledge! I do not want to know him at all, I only want to see what is there, on the outside. The inner follows by itself. It is mirrored in the visible.
- Otto Dix

Wilhelm Heinrich Otto Dix /pronounced ˈvɪlhɛlm haɪnʀiç ɔto dɪks/ (2 December 1891 – 25 July 1969) was a German painter and printmaker. Noted for his ruthless and harshly realistic depictions of Weimar society and of the brutality of war, he, along with George Grosz, is widely considered one of the most important artists of the Neue Sachlichkei

Amon Duul II live in Athens

Amon Duul II στο Gagarin





Τι: AMON DUUL II [Munich, Germany]
+ TENDERNESS OF WOLVES [Athens, Greece]
Πότε: ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009 [DOORS OPEN @ 21:00]
Πού: GAGARIN 205 (Λιοσίων 203-205, Στάση Μετρό «Πλ. Αττικής», τηλ.: 210-85...)
ΕΙΣΟΔΟΣ: € 35 (ΕΝΙΑΙΑ ΤΙΜΗ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ-ΤΑΜΕΙΟ)
www.amonduul.de - wwww.myspace.com/amonduul
Ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της Rock ιστορίας!

Πρωτοπόροι του Krautrock και θρυλική Experimental Κομμούνα στο Μόναχο της αμφισβήτησης της δεκαετίας του '60, αποτέλεσαν την φυσική συνέχεια των Amon Duul. Συνδύασαν μοναδικά το πολιτικό σχόλιο με ιδιαίτερα αυτοσχεδιαστικά free-form οράματα που αγκάλιαζαν την Αμερικανική ψυχεδέλεια και το όνειρο των sixties, υπογράφοντας άλμπουμ- αριστουργήματα!

Οι σπουδαίοι Amon Duul II έρχονται 1η φορά στην Ελλάδα ακριβώς στην επέτειο 40 ετών από την δημιουργία τους! Το show θα ξεπεράσει κάθε προσδοκία, αφού το συγκρότημα θα παρουσιάσει αντιπροσωπευτικό υλικό τόσο από τη δεκαετία του '60 όσο και νέο απί τις μέρες μας. Η εν λόγω αποκλειστική συναυλία αναμένεται να αποτελέσει ζωντανό κομμάτι της ίδιας της ιστορίας του Rock, αφού επί σκηνής θα βρίσκονται τα αυθεντικά μέλη: Renate Knaup-Kroetenschwanz, Chris Karrer, Lothar Meid, Danny Fichelscher, John Weinzierl.

Νωρίτερα, θα εμφανιστούν οι Tenderness Of Wolves, ένα από τα λίγα εγχώρια συγκροτήματα που κινούνται στο ευρύτερο Post-Rock / Krautrock, παρουσιάζοντας έντονες αναφορές στa instrumental «ταξίδια».

Ειδήσεις

Στην Ελληνική δημοκρατία του 21ου αιώνα, με τα εκατοντάδες έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ κάθε άποψης, σύνθεσης και διαφορετικών συμφερόντων, μια σημαντική είδηση δεν δημοσιεύτηκε ΠΟΥΘΕΝΑ. Και όταν λέμε πουθενά ευνοούμε ΠΟΥΘΕΝΑ!

Και όποιος αμφιβάλει, ιδού οι μηχανές αναζήτησης ιδού και το ψάξιμο.
Γιατί;

Γιατί η είδηση αφορά το Mall του ομίλου Λάτση στο Μαρούσι.
Γι' αυτό το θέμα η λογοκρισία κρατά χρόνια, αλλά αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε προηγούμενο καθώς αφορά τελεσίδικη δικαστική απόφαση.
Διαβάστε την είδηση (όπως ήρθε με mail) και την έκκληση που ακολουθεί:

------------------ Καταδίκη για το mall Athens στο πρώην δήμαρχο Αμαρουσίου ------------------

Στις 19 Ιανουαρίου στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών εκδικάστηκε η υπόθεση του πρώην Δημάρχου ΤΖΑΝΙΚΟΥ - ( Δήμαρχος Αμαρουσίου επί κατασκευής MALL) σχετικά με την προσφυγή πολιτών, για τις παρανομίες του Δημάρχου και άλλων εμπλεκόμενων για την οικοδόμηση του παράνομου μεγαθήριου THE MALL.
Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών καταδίκασε τον πρώην Δήμαρχο σε 12 μήνες φυλακή με τελεσίδικη απόφαση.
Το δικαστήριο δεν έκανε δεκτό τους ισχυρισμούς του πρώην Δημάρχου ότι το Μall ωφέλησε το Μαρούσι, ότι δεν προξένησε περιβαλλοντολογικές καταστροφές και ότι τα τεράστια χρέη στο Δήμο δεν οφείλονται στο συγκεκριμένο έργο. Αλλά και η τελική έκκληση της συνηγόρου του κ. Τζανίκου για μείωση της ποινής λόγω πρότερου έντιμου βίου και λόγω μη ταπεινών αιτιών δεν έγινε δεκτή.
Η συγκεκριμένη δίκη είναι η πρώτη δίκη εντός του 2009 που έχει σχέση με την κατασκευή του MALL καθώς έχουν προσδιορισθεί και άλλες 6 δίκες, μία μάλιστα εξ αυτών ζητάει 600 εκ. ευρώ αποζημίωση υπέρ του Δήμου Αμαρουσίου από τις κατασκευαστικές του κ. ΛΑΤΣΗ και τον πρώην Δήμαρχο για τις τεράστιες ζημιές που υπέστη Ο Δήμος Αμαρουσίου.
Μια απόφαση λοιπόν που μας γεμίζει αισιοδοξία ότι σε αυτόν τον αγώνα για την διάσωση των ελεύθερων χώρων δεν είμαστε μόνοι μας, υπάρχουν και Δημόσιοι λειτουργοί που υπερασπίζονται το Δημόσιο συμφέρον.
------------------------------------------------------------------------------------------

Άσχετα με το πόσο ενδιαφέρει η είδηση τον καθένα και την καθεμία μας, το γεγονός της ολοκληρωτικής της απάλειψης από τον τύπο, με χουντικά ποσοστά της τάξης του 100%, αποτελεί πρόκληση για τις ελευθερίες όλων μας. Αποτελεί ακόμα σαφή απόδειξη ότι μια δικτατορία οικονομικών συμφερόντων επιβάλλεται πιο ασφυκτικά παρά ποτέ στη ζωή μας και γράφει την ιστορία όπως γουστάρει.

Το χώμα

Αφήνω τα μαύρα φύλλα να πέσουν στο χώμα.
Στο χώμα των αδελφών μας.
Ένα πανάρχαιο αίμα κυλά στο έδαφος της γης.
Αφού κάθε άνθρωπος αδελφός είναι .
Πέρα από κάθε ταμπέλα η όριο
ή σύνορο
ο κάθε άνθρωπος αδελφός είναι.
Οι άνθρωποι όταν πεθάνουν γίνονται χώμα.
Μια καθαρά ανακυκλώσιμη ύλη.
Ο άνθρωπος, που έφυγε μακριά
Ταξίδεψε, ανακάλυψε
Ανέχτηκε και καταπίεσε
είπε ψέματα
Και ξέχασε,
Αγάπησε και κέρδισε,
Μίσησε,
Ζήλεψε
Πόθησε
Και κατέστρεψε
άλλους ανθρώπους
και μιαν αλήθεια
για την ίδια του την ύπαρξη,
Το χώμα.

Έτσι

Έτσι που πηγαινοέρχομαι στο σαλόνι

και τα πράγματα άλλαξαν

άλλαξαν και οι διευθύνσεις,

οι φίλοι ‘γίνανε πιο πολλοί,

ανάμεσα στα καμένα δάση της Αθήνας

μου έρχεται στο νου

η παλιά ιστορία του παππού μου για τα στραγάλια τα τούρκικα.

-Αχ μπίτσι μπίτσι λέμπ

Λε μπιτζί

Μποίτσι μποίτσι μποίτσι

Σαλβουραν-

Και πάνω στη στιγμή

τα άτιμα τα δάκρυα φτάνουν

γίνομαι

πιο νέος

πιο ευθύς

και κοιτώ τα κρύα καινούρια πλακάκια

Γοητευμένος.

-Σαλβουράν ντα

Λέμπ λε μπιτζί.

Χίλια ρόδα η ψυχή μου

και η ψυχή σου

και η ψυχή του αλλουνού

Του ξένου

αλλά του αδελφού.

Φάρσες στα γραφεία τελετών

Και «μπράβο, έτσι για να τις βάλομε σε τάξη βρε Μάρκο»

Συνεχίζονται τα μπουζούκια τα τρίχορδα,

Οι δρόμοι μεγαλώνουν

Ο καθένας ντύνεται πιο ζεστά

Άλλοι κρυώνουν άλλοι

Πεθαίνουν

Κι άλλοι σ’ αυτή την ζωή δεν είναι τίποτα.

Αλλά οι δρόμοι συνεχίζουν.

Casablanca's nightmares (a Berber in my bath)

Romance Sonámbulo

Verde que te quiero verde. Verde viento. Verdes ramas. El barco sobre la mar y el caballo en la montaña. Con la sombra en la cintura ella sueña en su baranda, verde carne, pelo verde, con ojos de fría plata. Verde que te quiero verde. Bajo la luna gitana, las cosas la están mirando y ella no puede mirarlas. Verde que te quiero verde. Grandes estrellas de escarcha, vienen con el pez de sombra que abre el camino del alba. La higuera frota su viento con la lija de sus ramas, y el monte, gato garduño, eriza sus pitas agrias. ¿Pero quién vendrá? ¿Y por dónde? Ella sigue en su baranda, verde carne, pelo verde, soñando en la mar amarga. --Compadre, quiero cambiar mi caballo por su casa, mi montura por su espejo, mi cuchillo por su manta. Compadre, vengo sangrando, desde los puertos de Cabra. --Si yo pudiera, mocito, este trato se cerraba. Pero yo ya no soy yo, ni mi casa es ya mi casa. --Compadre, quiero morir, decentemente en mi cama. De acero, si puede ser, con las sábanas de holanda. ¿No ves la herida que tengo desde el pecho a la garganta? --Trescientas rosas morenas lleva tu pechera blanca. Tu sangre rezuma y huele alrededor de tu faja. Pero yo ya no soy yo, ni mi casa es ya mi casa. --Dejadme subir al menos hasta las altas barandas, ¡dejadme subir!, dejadme hasta las verdes barandas. Barandales de la luna por donde retumba el agua. Ya suben los dos compadres hacia las altas barandas. Dejando un rastro de sangre. Dejando un rastro de lágrimas. Temblaban en los tejados farolillos de hojalata. Mil panderos de cristal herían la madrugada. Verde que te quiero verde, verde viento, verdes ramas. Los dos compadres subieron. El largo viento dejaba en la boca un raro gusto de hiel, de menta y de albahaca. --¡Compadre! ¿Dónde está, dime? ¿Dónde está tu niña amarga? ¡Cuántas veces te esperó! ¡Cuántas veces te esperara, cara fresca, negro pelo, en esta verde baranda! Sobre el rostro del aljibe se mecía la gitana. Verde carne, pelo verde, con ojos de fría plata. Un carámbano de luna la sostiene sobre el agua. La noche se puso íntima como una pequeña plaza. Guardias civiles borrachos en la puerta golpeaban. Verde que te quiero verde, verde viento, verdes ramas. El barco sobre la mar. Y el caballo en la montaña. Federico Garcia Lorca.

Japon (2002)

Japon
του Carlos Reygadas

"Ήθελα να ξεφύγω από τις συνήθεις συμβάσεις, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ιδέες όπως " οι γυναίκες είναι το αδύνατο φύλο", οι γέροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τίποτα με ενοχλούν. Στο Japon, η Ascen είναι μια αμόρφωτη γριά, ενώ ο άντρας είναι νεότερος και καλλιεργημένος. Αποδεικνύεται στην ταινία ότι η Ascen είναι η πιο δυνατή, η πιο σοφή και η πιο ευτυχισμένη από τους δύο τους. Ο ανδρικός χαρακτήρας είναι εμπνευσμένος από τη ζωή του Alejandro Ferretis (ο άντρας της γυναίκας), ο οποίος είναι προσωπικός φίλος των γονέων μου- πηγή έμπνευσης μου αποτέλεσε ο τρόπος που θεάται τη ζωή. Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι είναι μορφωμένοι, έχουν αισθητική και εμπεριστατωμένες ιδέες αλλά που τελικά δεν ξέρουν να ζουν�
Όταν ήμουν 16 χρονών περίπου, παρακολούθησα εντελώς τυχαία μια ταινία του Tarkovsky, για τον οποίο δεν γνώριζα τίποτα. Με εντυπωσίασε η αργή κίνηση της κάμερας και η προσεγμένη μουσική επένδυση. Από τότε βλέπω τον κινηματογράφο περισσότερο ως μέσον έκφρασης, παρά ως μέσον για να αφηγηθώ ιστορίες ή να καταγράψω ντοκουμέντα. Ο κινηματογράφος είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να μεταφέρει κανείς τις ιδέες και τα συναισθήματα του".
Carlos Reygadas

ΑΝΔΑΝΙΕΥΣ

αθιγγανίδες χορεύουν
όμως δεν λησμονούν μέσα στην ηδονή-τους κύκλους-του
χορού
να κοσμήσουν τα μακρυά ολόμαυρα
μαλλιά τους
με πολύχρωμα λουλούδια

οί γύφτισσσες είναι -βέβαια-τρείς:
η μία λέγεται Θοδώρα
η άλλη Σουλτάνα
και η τρίτη
είναι
ο στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.


Νίκος Εγγονόπουλος

Tom Waits: I've been changed

Woah I, know I've been changed
And I know I've been changed
I know I've been changed
Angels in heaven done sign my name
Angels in heaven done sign my name

Well, I know I got religion,
Lord knows I'm not ashamed
Well, a holy ghost is my witness
And the angels done sign my name

Oh, I said: I know I've been changed
And I know I've been changed, yeah
Know I've been changed

Ο δήμαρχος της Μπογκοτά

Απο άλλο blog:

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι μύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα. Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε μια πολύ κουφή απόφαση.
Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του. Για παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά δηλαδή, εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε. Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν, αυτοχρίστηκε 'υπερπολίτης' και αμολήθηκε στους δρόμους βάζοντας ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν. Ο καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους. Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά, θα μου πείτε. Οι πολίτες όμως (που εννοείται στα τέτοια τους οι κανόνες οδικής συμπεριφοράς), άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους πείραζε πολύ περισσότερο η δημόσια κοροιδία, παρά τα πρόστιμα. Αμέσως μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους κατατσίτσιδος live, κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούν νερό. Και βουαλά! Η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε. Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδι. Το καλύτερο; Μοίρασε στους πολίτες ταμπέλες με thumbs up και thumbs down για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους. Πράγμα φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να το ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά όλως περιέργως, ειρηνικά. Το ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά. Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τί που ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ομάδα ταξιτζίδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της Ζέβρας (αχαχχχ) και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. Ίδρυσε επίσης ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω χρήματα (!) στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά και μάζεψε χρήματα. Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και ιδιαίτερα σοκαριστικό. Όχι, δεν είναι παραμύθι. Πρόκειται για τον Κολομβιανό Antanas Mockus, τον δήμαρχο της Μποκοτά το 1993. Μετά το πέρας της θητείας του, ο παράξενος αυτός δήμαρχος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα συμπεράσματά του από το κοινωνικό του πείραμα. Ένα από τα συμπεράσματά του είναι πως η γνώση δίνει δύναμη αρκεί να καταφέρεις να τη μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας. Μόνο έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγές. Όλο το άρθρο και τα αποτελέσματα των πρακτικών του σε νούμερα, εδώ: http://www.hno.harvard.edu/gazette/2004/03.11/01-mockus.html

A collection of meta-dada paintings by Mihail Fotopoulos

A collection of meta-dada paintings by Mihail Fotopoulos

Las Flores del Paraguay

Engo los ojos rojos y el alma dorada
y las manos verdes en la guitarra
y a veces pienso que no puedo hacer nada
porque vivo pegado en la capital

quiero a todas las flores y a sus plantas
pero la que yo amo no es de aca
verde su tallo verde, verde su hechizo
verde como mi mano en la guitarra

ay! ay! ay! ya!
quiero a todas las flores del paraguay

ella viene de lejos a engualicharme
pero hay noches en las que se hace desear
y es su perfume lo que me vuelve loco
'roja y juipora mi cuA±atai..'